Faith

"You seriously need to loose some weight" zei de zelfverzekerde modelagent zonder enig beschamend overkomend gezicht tegen het model, met ik denk een maatje of 34/36.
"Yes I know, and I'm really going to work on that" antwoorde het model die zich zichtbaar schaamde.
Dit zei ze met een zelfde soort blik die ik op de middelbare school altijd opzette wanneer ik weer eens een onvoldoende kreeg voor een wiskunde toets. "Ja meneer, ik ga echt goed leren voor de volgende toets".
Maar helaas, geen wiskunde-knobbel voor ondergetekende. Daarom heb ik mij dan maar ook wijselijk gericht op de wereld van sociale studies en ontwikkelingssamenwerking. Dat gaat me een stuk beter af.
Dit arme model. Ik vind het een mooi meisje. 6 kilo moet ze nog kwijt raken. Hoe? Waar? Van welk lichaamsdeel? Willen ze dat ze haar arm laat amputeren. Ok, slecht voorstel waarschijnlijk. Maar ik zou niet weten hoe dan wel.
Uit frustatie, of misschien eerder afkeer zap ik verder naar de volgende zender. Een engelse soap, echte mensen. Een vrouw (met zo'n maatje of 48/50) ligt te bevallen. Daarnaast staat een man alle vooroordelen uit te beelden die er zijn over mannen die een bevalling mee maken. Overigens is deze man niet de vader van de baby. Voor de kijker is het nog een groot geheim wie de vader is.
De vrouw, groot aanbidder van George Michael, heeft ergens een stille hoop dat op wonderbaarlijke wijze George toch de vader is van haar zoontje.
"You got to have faith" zingt deze zanger in een mooi liedje.
En zo is het maar net. Zo hebben we allemaal wensen, de model agent wil dat niet aanwezige kilo's verdwijnen, de vrouw wil zwanger zijn van een man die ze nooit ontmoet heeft. En ik, ik wil nu lekker gaan slapen. O, en wereldvrede..
(K)

Ik ga gewoon naar India!!

Ik ga op vakantie en ik neem mee:
mooie chemische rommel die een mevrouw van de GGD in mijn arm gespoten heeft.
Dol! Ik ben nu bestemd tegen allerlei ziektes waar ik tijdens het reizen kans op loop, ze op te doen.
Het bewijs hiervan heeft dezelfde mevrouw in mijn medische paspoort geschreven.

Verder heb ik een hele mooie bureaucratische sticker in mijn paspoort staan. Een visum, zoals dat in de volksmond genoemd wordt.
Ik moet het nu wel heel bont gaan maken, wil mij de toegang tot India ontzegd gaan worden.

Mijn koffer is er ook klaar voor. Niet dat alle spullen ingepakt zijn hoor, ze liggen nog netjes te wachten in mijn kast, tot het moment dat ik ze in mijn backpack ga proppen. Dat schijn je strategisch te moeten doen,zodat er meer in past.
Maar ik verlies altijd bij stratego, dus ben bang dat het toch proppen gaat worden. De laatste boodschappen zijn gedaan.

Maar emotioneel gezien ben ik nog niet klaar voor deze reis.
Ik besef het gewoon nog niet.
De afgelopen dagen wordt mij gemiddeld 5 keer per dag een fijne reis toegewenst.
Steeds weer moet ik het opnieuw tot me door laten dringen dat ik maandag al ga. Ik ga naar India! Maandag al! Nog 4 nachtjes slapen.
De zomerstop van GTST kan ik niet zien. Zal Ludo dan toch eindelijk een keer dood gaan?
De afscheidsborrel van mijn super leuke studieklas zal zonder mij plaats gaan vinden.

Ik ga maar even verder met boeken over India lezen, dit mooie muziekje: http://www.youtube.com/watch?v=UFpZ2mlR04I toch nog maar even een keer beluisteren.
Via literatuur mijzelf toch al maar voorbereiden op een prachtige cultuurshock.

Misschien, dat het besef dan toch een keer gaat komen.
Vast wel..

Van deze reis ga ik een reisdagboek bijhouden. lonopreis.waarbenjij.nu

Take a look at yourself at the end of each day

Kleine broertjes worden groot..

"Ik doe wel altijd heel blij en grappig enzo, maar eigenlijk ben ik best vaak onzeker".
Een uitspraak die veel mensen misschien niet verwachten uit de mond van mijn broertje.

Aan de hand van enkele world values (mondiale normen en waarden) heb ik met hem vandaag een kort interview gehouden. Dat grappige jongetje, gek op voetbal, heeft mij een aantal mooie dingen verteld.

"Kom maar op met die psychische vragen, ow en moet ik nu op zo'n echt psyhiaters bed gaan liggen?". Deze zin was de reactie van Jeroen op mijn verzoek om te gaan zitten.

1. Wat vind jij belangrijk in het leven?
a. Vrienden. Heel belangrijk. Ik denk toch wel belangrijker dan voetbal. Vrienden die kies je, en je kan altijd bij ze terecht.

b. Politiek. Boeit me niet. Ik stem wel, maar zie wel wie er wint.
(Maar je hebt bij de vorige verkiezingen toch helemaal niet gestemd? weet ik mij nog te herinneren.) Klopt, maar de vorige keer toen met die normale verkiezingen wel. Ik wil laten zien dat ik een mening heb.

c. Werk. Na vrienden en voetbal het allerbelangrijkste. Ik werk nu 5 dagen per week, en zou echt niet meer zonder kunnen. Tijdens werken kan ik even alles op zij zetten wat er privé speelt, en mij helemaal op mijn werk richten. Dat vind ik fijn.

d. Anderen helpen. Vrienden wel, anderen niet. Heb ik gewoon geen zin in.

2. Wat denk jij wanneer je hoort over de mileuproblemen?
Niet zo veel. Ik voel me daar niet verantwoordelijk voor. Andere mensen moeten zich daar maar druk over maken.

3. Heb jij je ooit "......" gevoeld?
a. Trots na het krijgen van een compliment. Ja natuurlijk! Er is niets mooiers dan dat. Complimenten die ik over mijn werk krijg vind ik het fijnste.

b. Verveel jij je ooit? Ja, als ik doordeweeks een vrije dag. Al mijn vrienden zijn dan aan het werk, dan kan ik echt denken van "jaaahaaaa.. en nou?".

c. Erg rot? Ja, heb nu een beetje luduvudu. Om een meid. En dat is echt rot..

d. Vervelend nadat je kritiek gekregen hebt? Ja, en dan vooral wanneer die kritiek onterecht of overdreven is. Laatst op mijn werk bijvoorbeeld. Alles ging heel goed, maar ik was een klein kaartje vergeten weg te halen. Daar werd meteen iets van gezegd, en daar baal ik dan van.

4. Als je thuis bent, voel jij je dan wel eens "....."?

a. Relaxed. Wel us ja. Tijdens of na een fijne dag.

b. Blij. Als het gezellig is. Of als iemand die erg aardig vind blij is, dan kan ik daar van meegenieten.

c. Agressief. *begint te lachen*. Dat kan ik wel hé,zus?
Voorbeelden: slechte dag op werk gehad, privé een tegenvaller, slecht voetbal gezien/verloren, meningsverschil tussen mij en de maatschappij. (Dat laatste vraagt om verduidelijking. )Ok, bijvoorbeeld als ik op tv iets zie, of ik heb een keer gedoe gehad met politie.

d. Zelfverzekerd. Ik doe wel altijd heel blij en grappig enzo, maar eigenlijk ben ik best vaak onzeker. Dan zal wel iets heten als afleiden ofzo. Hoe noemen ze dat in jouw studie? (Afweermechanismen zeg ik..) Ja precies.
Ik denk dat heel veel mensen dat dan. Ook cabaretiers ofzo. Ik vind het fijn om te clownen soms, dan denken mensen vanzelf wel dat het goed met me gaat.

5. Kun je de meeste mensen vertrouwen?
Nee, helaas niet. Zou dat wel willen. Sommige dingen vertel ik alleen aan jou of een goede vriend van mij Ruben. Maar "niet iedereen ken zn kop houwe". En dat is jammer.

6. Moeten ouders hun kinderen thuis "....." leren?
a. Goede manieren. Jazeker! Eigenlijk zouden ze dienstplicht weer in moeten voeren. Daar leer je respect krijgen van.
Ik heb zelf wel respect thuis geleerd, en daardoor heb ik nu respect voor andere mensen.

b. Zelfstandigheid. Dat kun je wel aan willen leren, maar als mensen het niet willen gebeurt er toch niets van.

c. Hard werken. Belangrijk ja! Ik vind het echt slecht als belastinggeld onrechtvaardigheid besteed wordt aan mensen die te lam zijn om te werken. Als ze het niet kunnen is dat wat anders, maar niet willen...

7. Tevreden met je leven?
Een Ierse vrouw die ik ooit sprak zei: "Take a look at yourself at the end of each day, are you happy".
Als je in bed ligt moet je jezelf die vragen stellen. Als je ja antwoord dan zit dat wel goed. Helaas heb ik deze week vaak nee moeten zeggen..

Onderzoek daklozenorganisatie Sheffield: Roundabout

Buitenland opdracht CMV

Onder het mom van beter goed gejat, dan slecht bedacht.
Hier een mooi verslagje over de reis die ik maakte met 4 klasgenoten.
De drie kerels hebben dit verslagje zorgvuldig getypt, en ik kopieer dit nu schaamteloos op mn blog. Veel leesplezier!

Op een mooie zondagmiddag 16.30 stonden 5 ijverige Fontysstudenten klaar voor hun trip naar Engeland, met de opdracht vanuit school om een uitwisselingsproject op te zetten met een organisatie in Europa, rondom het thema jongeren. Na een maandenlange voorbereiding gingen we op weg naar Roundabout Ltd., een organisatie in Sheffield die zich richt op dak –en thuisloze jongeren.

Daar aangekomen werden met open armen ontvangen door Tracey Porter, training manager van deze organisatie. De maandag stond in het teken van een eerste kennismaking van de organisatie. Geschiedenis, kennismaking met het personeel van verschillende afdelingen, de structuur van de organisatie, methodieken, accommodaties. Bovenal ook de veiligheidsvoorschriften voor onszelf en de jongeren.

Ook kregen we het programma te zien. Het thema voor de jongeren was deze week: Nederland met een link naar tienerzwangerschappen, sekseducatie, geweld en drugs. Waarom? Omdat er op deze thema’s veel verschillen liggen tussen Nederland en Engeland. Zo heeft Engeland het hoogste percentage tienerzwangerschappen in Europa en ligt dit percentage in Nederland veel lager.

De maandagavond hebben we kort kennisgemaakt met de Trustees van de organisatie. Trustees is een raad van vrijwilligers op organisatieniveau, allen niet werkzaam voor Roundbabout. De Trustees hebben een controlerende functie over het reilen en zeilen binnen de organisatie.

Dinsdag hebben we enkele organisaties bekeken. We zijn bij een organisatie geweest die jonge en aankomende moeders begeleid bij het zwanger zijn, bevallen en opvoeden in de eerste maanden. Informatie over de situatie in Engeland, begeleiding etc. Aansluitend was er een mevrouw van ‘taking stock’ geweest, een organisatie die zorgde voor meisjes die het slachtoffer waren geworden van grooming, een fenomeen wat wij in Nederland loverboys noemen.

Later op de dag zijn wij voor het eerst in contact gekomen met de jongeren van het hostel. Na een rondleiding door het hostel stond er een discussie op het programma tussen ons en de jongeren. Thema: tienerzwangerschappen en sekseducatie. Belangrijkste dingen die daaruit naar voren kwamen: Wij krijgen op een jongere leeftijd voorlichting over seks/liefde/relaties en voor ons is het meer vanzelfsprekend om over deze onderwerpen te praten met ouders, vrienden en docenten.Vandaar de vele tienerzwangerschappen.


De woensdag begon met een bezoek van Joe Kent, directeur van Homeless Link in Engeland. Dit is de overkoepelende organisatie voor alle organisaties die zich richten op dak –en thuisloze mensen. Hij is de persoon die ons in contact heeft gebracht met Roundabout Ltd. Tijdens deze vergadering hebben we de situatie besproken, het beleid van de overheid, de doelen van Homeless Link en de verschillen met Nederland. Aansluitend was het de beurt aan de jongeren om ons vragen te stellen over het leven in Nederland. Ter sprake kwamen zaken als drugs, seks, favoriete muziek, maar ook onze regering/overheid. De jongeren gaven ons aan dat hun beeld over Nederland verandert was. Het beeld voor het gesprek: wij roken altijd jointjes en gaan veel naar de hoeren: het stereotypebeeld dus. Het beeld na het gesprek was veel genuanceerder.

De laatste dag zijn we met de gehele groep, werknemers van Roundabout en de jongeren naar Peak District geweest. Daar hebben we een dag gewandeld waardoor we de kans kregen om individuele gesprekken aan te gaan met de jongeren.


De belangrijkste les die we hebben geleerd is omgaan met jongeren uit een ander cultuur en met een professionele organisatie.

Casus / leermoment


We hebben ook een belangrijke les kunnen trekken uit een situatie waarin we verzeild zijn geraakt. We kunnen wel stellen dat we een ethisch dilemma hadden, een van de jongeren had in het hostel een mes uit de keuken gepakt en getrokken in ons bijzijn. Een andere bewoner en deze jongere begonnen een deels niet te volgen discussie daarover. Waarna de andere jongere het mes mee nam om weg te gooien. De jongere die het mes gepakt had bleef bij ons achter en vertelde vertrouwelijke informatie over zijn verleden en dat hij zich psychisch in de war voelde. We zaten met een dilemma omdat de situatie opgelost was, het mes was weg, het gevaar dus geweken. Daarbij had deze jongere zich helemaal aan ons opengesteld, hij vertrouwde ons volledig, en wilde hij heel graag de volgende dag mee. Maar, hij voelde zich psychisch nog niet goed en hij had natuurlijk nog steeds een straf verdiend omdat hij een mes achterover had gedrukt. We hebben toen besloten na een lange groepsdiscussie het onderwerp te laten rusten tot na het tripje van de volgende dag. De andere jongere bleek s’avonds het al wel gemeld te hebben waarna Tracey een gesprek met ons is aangegaan. Ze was ten eerste bezorgd of er ons iets was overkomen, toen dat niet het geval bleek zag ze het als een goede leersituatie. Zij had alleen liever gezien dat wij het direct gemeld hadden, i.v.m. de veiligheid van het personeel. Wij wilden het dus niet vertellen omdat we het vertrouwen hadden van de inwoner. We hebben geleerd om een professionele afstand te behouden tussen hulpbehoevende en beroepskracht. Achteraf was het dus wel slimmer geweest om te melden. Dit hebben we dus geleerd.

Kilometers cola en knetterende ruzie

Kilometers cola en knetterende ruzie!

`Het is weer eens zover. Boris heeft thuis knetterende ruzie met zijn moeder. Het is eigenlijk allemaal begonnen toen zijn vader is vertrokken vorig jaar.
Nu zit hij thuis met een mopperende moeder.
Gelukkig heeft hij de band nog. Samen maken ze hele vette muziek.

Maar als er na een auditie van een nieuwe zangeres alle portomonnees gestolen worden komen ze terecht in een spannende situatie`

Deze spannende, vrolijke ,grappige én mooie musical na het boek van Carry Slee wordt opgevoerd door groep 7 van de Mariaschool Helmond.
Regie is in handen van Petra Habets en Lonneke van Tuil

Te zien: maandag 8 juni 2009. Kunstkwartier Helmond.
matinee 13.00 uur, en avondvoorstelling 19.00 uur! Toegang is gratis

Kedeng kedeng!

Woensdag middag, 16.05 uur, Tilburg.
In sneltreinvaart (ha toepasselijk) ren ik naar mijn trein toe. Nog 1 minuutje en dan vertrekt ie.
Gelukkig haal ik het, en zit ik nog op tijd in de trein.

Ik kijk om me heen, al mijn mede passagiers zijn druk aan het telefoneren.
"Ja ze zetten niet eens bussen in!, "Kom je me halen?, "Schat kun jij vanavond koken" en "... er is brand in de tunnel van treinstation Best, dus sta hier voorlopig nog wel even".
Ok, er is brand dus. Eindelijk een geldige trein voor een vertraging denk ik nog.
De stemming in de trein kan niet bepaald feestelijk genoemd worden, dan doet conducteur er nog een schepje boven op. "We weten nog niet wanneer we verder kunnen, voorlopig nog even niet."

Wanneer ik even later de krant gefrustreerd weggelegd heb, de sudoko lukt me maar niet, hoor ik via het omroepsysteem dat ze de brand inmiddels aan het blussen zijn. Het is nog wel onduidelijk wanneer we verder gaan.

Weer een kwartier later horen we het bevrijdende nieuws. Over enkele minuten zal deze trein ons dan eindelijk brengen naar het schitterende en kei gezellige Eindhoven.
En oja, klein detail: er was helemaal geen brand..

Busje komt zo!

Afgelopen maandag stond ik na een etentje te wachten op de bushalte.
Enigszins versufd ving ik een gesprek op tussen twee jonge meiden.

Meisje 1 wil samenwonen met haar vriend. Leuk voor haar dacht ik nog. Meisje 2 dacht hier anders over. Want meisje 1 wil niet trouwen, dan ga je toch niet samenwonen? Waarom ze niet wilde trouwen? Dat komt later wel. Rare argumentatie volgens meisje 2, want zo zei ze: "als het niet bevalt kun je toch gewoon gaan scheiden"?
Een opmerking die mij aan het denken heeft gezet.
Trouwen is inderdaad een soort van formaliteit, maar het moet naar mijn idee toch wel gezien worden als iets heel speciaals. Wanneer een of andere kerel ooit bij zich zelf denkt "weet je wat misschien moet ik Lon toch maar is ten huwelijk vragen" dan hoop ik dat hij doet omdat hij graag wil dat wij het nog heel erg lang heel erg leuk hebben samen. En dat trouwen is dan een hele mooie bevestiging, ook op papier horen wij bij elkaar.

Wat is voor meisje 2 de betekenis van trouwen dan nog? Ze droeg een hoofddoek, ik interpreteer dan ook maar dat deze visie mede bepaald is door haar geloof.
Na onderzoek op internet heb ik gelezen dat in de Islam de enige relatie tussen een man en een vrouw het huwelijk is. Het huwelijk is bijna verplicht voor elke moslim, tenzij het niet kan door bijvoorbeeld gezondheidsredenen. De islam raadt het huwelijk ten sterkste aan. De profeet Mohammed zegt dat de mens die trouwt daarmee de helft van zijn geloof uitvoert. Iedere moslim die een vrouw kan onderhouden moet trouwen, zodat hij door het huwelijk beschermd wordt tegen wangedrag.

Dus het huwelijk wordt in de Islam vooral gedaan vanwege de beloofde bescherming.
In Nederland loopt 1 op de 3 huwelijken uit op een scheiding. Best veel toch, de gegevens van de Islam kan ik helaas niet vinden. Wel de volgende (opvallende) quote:
1) De islam verbiedt echtscheiding tijdens de menstruatie, omdat dan geslachtsgemeenschap verboden is. Dit betekent dat gedurende ongeveer één week per maand geen echtscheiding kan plaatsvinden. Dit is een manier om echtscheiding in de hand te houden. De mogelijkheid hier is er omdat afwezigheid van geslachtsgemeenschap een verkoeling van de relatie tussen man en vrouw als gevolg kan hebben.

Ik ben benieuwd wat ik voorafgaand aan het volgende busritje op ga vangen..
xx Lon