Ik ga gewoon naar India!!

Ik ga op vakantie en ik neem mee:
mooie chemische rommel die een mevrouw van de GGD in mijn arm gespoten heeft.
Dol! Ik ben nu bestemd tegen allerlei ziektes waar ik tijdens het reizen kans op loop, ze op te doen.
Het bewijs hiervan heeft dezelfde mevrouw in mijn medische paspoort geschreven.

Verder heb ik een hele mooie bureaucratische sticker in mijn paspoort staan. Een visum, zoals dat in de volksmond genoemd wordt.
Ik moet het nu wel heel bont gaan maken, wil mij de toegang tot India ontzegd gaan worden.

Mijn koffer is er ook klaar voor. Niet dat alle spullen ingepakt zijn hoor, ze liggen nog netjes te wachten in mijn kast, tot het moment dat ik ze in mijn backpack ga proppen. Dat schijn je strategisch te moeten doen,zodat er meer in past.
Maar ik verlies altijd bij stratego, dus ben bang dat het toch proppen gaat worden. De laatste boodschappen zijn gedaan.

Maar emotioneel gezien ben ik nog niet klaar voor deze reis.
Ik besef het gewoon nog niet.
De afgelopen dagen wordt mij gemiddeld 5 keer per dag een fijne reis toegewenst.
Steeds weer moet ik het opnieuw tot me door laten dringen dat ik maandag al ga. Ik ga naar India! Maandag al! Nog 4 nachtjes slapen.
De zomerstop van GTST kan ik niet zien. Zal Ludo dan toch eindelijk een keer dood gaan?
De afscheidsborrel van mijn super leuke studieklas zal zonder mij plaats gaan vinden.

Ik ga maar even verder met boeken over India lezen, dit mooie muziekje: http://www.youtube.com/watch?v=UFpZ2mlR04I toch nog maar even een keer beluisteren.
Via literatuur mijzelf toch al maar voorbereiden op een prachtige cultuurshock.

Misschien, dat het besef dan toch een keer gaat komen.
Vast wel..

Van deze reis ga ik een reisdagboek bijhouden. lonopreis.waarbenjij.nu