Onderzoek daklozenorganisatie Sheffield: Roundabout

Buitenland opdracht CMV

Onder het mom van beter goed gejat, dan slecht bedacht.
Hier een mooi verslagje over de reis die ik maakte met 4 klasgenoten.
De drie kerels hebben dit verslagje zorgvuldig getypt, en ik kopieer dit nu schaamteloos op mn blog. Veel leesplezier!

Op een mooie zondagmiddag 16.30 stonden 5 ijverige Fontysstudenten klaar voor hun trip naar Engeland, met de opdracht vanuit school om een uitwisselingsproject op te zetten met een organisatie in Europa, rondom het thema jongeren. Na een maandenlange voorbereiding gingen we op weg naar Roundabout Ltd., een organisatie in Sheffield die zich richt op dak –en thuisloze jongeren.

Daar aangekomen werden met open armen ontvangen door Tracey Porter, training manager van deze organisatie. De maandag stond in het teken van een eerste kennismaking van de organisatie. Geschiedenis, kennismaking met het personeel van verschillende afdelingen, de structuur van de organisatie, methodieken, accommodaties. Bovenal ook de veiligheidsvoorschriften voor onszelf en de jongeren.

Ook kregen we het programma te zien. Het thema voor de jongeren was deze week: Nederland met een link naar tienerzwangerschappen, sekseducatie, geweld en drugs. Waarom? Omdat er op deze thema’s veel verschillen liggen tussen Nederland en Engeland. Zo heeft Engeland het hoogste percentage tienerzwangerschappen in Europa en ligt dit percentage in Nederland veel lager.

De maandagavond hebben we kort kennisgemaakt met de Trustees van de organisatie. Trustees is een raad van vrijwilligers op organisatieniveau, allen niet werkzaam voor Roundbabout. De Trustees hebben een controlerende functie over het reilen en zeilen binnen de organisatie.

Dinsdag hebben we enkele organisaties bekeken. We zijn bij een organisatie geweest die jonge en aankomende moeders begeleid bij het zwanger zijn, bevallen en opvoeden in de eerste maanden. Informatie over de situatie in Engeland, begeleiding etc. Aansluitend was er een mevrouw van ‘taking stock’ geweest, een organisatie die zorgde voor meisjes die het slachtoffer waren geworden van grooming, een fenomeen wat wij in Nederland loverboys noemen.

Later op de dag zijn wij voor het eerst in contact gekomen met de jongeren van het hostel. Na een rondleiding door het hostel stond er een discussie op het programma tussen ons en de jongeren. Thema: tienerzwangerschappen en sekseducatie. Belangrijkste dingen die daaruit naar voren kwamen: Wij krijgen op een jongere leeftijd voorlichting over seks/liefde/relaties en voor ons is het meer vanzelfsprekend om over deze onderwerpen te praten met ouders, vrienden en docenten.Vandaar de vele tienerzwangerschappen.


De woensdag begon met een bezoek van Joe Kent, directeur van Homeless Link in Engeland. Dit is de overkoepelende organisatie voor alle organisaties die zich richten op dak –en thuisloze mensen. Hij is de persoon die ons in contact heeft gebracht met Roundabout Ltd. Tijdens deze vergadering hebben we de situatie besproken, het beleid van de overheid, de doelen van Homeless Link en de verschillen met Nederland. Aansluitend was het de beurt aan de jongeren om ons vragen te stellen over het leven in Nederland. Ter sprake kwamen zaken als drugs, seks, favoriete muziek, maar ook onze regering/overheid. De jongeren gaven ons aan dat hun beeld over Nederland verandert was. Het beeld voor het gesprek: wij roken altijd jointjes en gaan veel naar de hoeren: het stereotypebeeld dus. Het beeld na het gesprek was veel genuanceerder.

De laatste dag zijn we met de gehele groep, werknemers van Roundabout en de jongeren naar Peak District geweest. Daar hebben we een dag gewandeld waardoor we de kans kregen om individuele gesprekken aan te gaan met de jongeren.


De belangrijkste les die we hebben geleerd is omgaan met jongeren uit een ander cultuur en met een professionele organisatie.

Casus / leermoment


We hebben ook een belangrijke les kunnen trekken uit een situatie waarin we verzeild zijn geraakt. We kunnen wel stellen dat we een ethisch dilemma hadden, een van de jongeren had in het hostel een mes uit de keuken gepakt en getrokken in ons bijzijn. Een andere bewoner en deze jongere begonnen een deels niet te volgen discussie daarover. Waarna de andere jongere het mes mee nam om weg te gooien. De jongere die het mes gepakt had bleef bij ons achter en vertelde vertrouwelijke informatie over zijn verleden en dat hij zich psychisch in de war voelde. We zaten met een dilemma omdat de situatie opgelost was, het mes was weg, het gevaar dus geweken. Daarbij had deze jongere zich helemaal aan ons opengesteld, hij vertrouwde ons volledig, en wilde hij heel graag de volgende dag mee. Maar, hij voelde zich psychisch nog niet goed en hij had natuurlijk nog steeds een straf verdiend omdat hij een mes achterover had gedrukt. We hebben toen besloten na een lange groepsdiscussie het onderwerp te laten rusten tot na het tripje van de volgende dag. De andere jongere bleek s’avonds het al wel gemeld te hebben waarna Tracey een gesprek met ons is aangegaan. Ze was ten eerste bezorgd of er ons iets was overkomen, toen dat niet het geval bleek zag ze het als een goede leersituatie. Zij had alleen liever gezien dat wij het direct gemeld hadden, i.v.m. de veiligheid van het personeel. Wij wilden het dus niet vertellen omdat we het vertrouwen hadden van de inwoner. We hebben geleerd om een professionele afstand te behouden tussen hulpbehoevende en beroepskracht. Achteraf was het dus wel slimmer geweest om te melden. Dit hebben we dus geleerd.